Ik neem mijzelf te serieus. Dat is mijn probleem. Het recht is niet aan mijn zijde als ik beweer te oud te zijn om te leven. Maar soms voel ik mij zo zonder levenslust. Misschien komt het door de eeuwige grauwigheid die schuilt in mijn kamer en daarbuiten. Het kan ook liggen aan het gegeven dat ik mijn dagelijkse bezigheden vervul met hoge hakken aan en een colbertje. Ik kijk gewoon te serieus. Of kijk ik jouw te verveeld aan? Feestjes staan niet meer zo vaak in mijn agenda en ik doe meer nuttige dingen dan dat ik ze heel erg leuk vind. Het plezier heeft zich uit mijn greep weten te wrikken en ik wil het weer terug vangen. Misschien moet ik alles maar even loslaten en weer leven zoals ik dat deed op mijn 17e. Toen was het leven mooi. Nu lijkt alles teleur te stellen; mijn keuzes, mijn relatie, het weer, mijn motivatie. Ik wil weer leven en genieten.