Gespleten haarpunten.

Gespleten haarpunten uit elkaar halen; mijn meest bizarre hobby ooit. Wie had kunnen bedenken dat iets dat zo tergend slecht voor je haar is, zo verslavend kan zijn? Zelfs dit kan zich boeiender voordoen dan mijn literatuurgeschiedenis boek, die zich voor mij zetelt op mijn bureau. Het kijkt me intrigerend doch ongeïnteresseerd aan. Ongelooflijk dat dit werk iemands' levenswerk kan zijn. Nu al volgekrast met potloodstrepen, penstrepen en highlight markeringen tot in den verdoemenis. Er zijn zo veel dingen die interessant lijken als er geleerd moet worden voor een tentamen. Ik kan wel uren blijven staren naar mijn marker zonder dop die net niet synchroon ligt met het blaadje eronder. Het dopje dat niet parallel ligt aan de stift. Mijn mandarijnen, appel en banaan die gebundeld bij elkaar liggen in een minuscuul schaaltje. Wanhopige poging tot het leiden van een gezond leven, ondanks het feit dat ik een student ben. Studenten hebben geen gezondheid, geen grenzen, geen waarde. Leren en feesten. Toch probeer ik het tegendeel te bewijzen. Tegenstrijdig met de blaadjes die met de dag weer van mijn levenloze boompje af dwarrelen. De gezondheid van mijn boom gaat mijn belangen te boven.